Morfolojik Özellikleri:

Vücut yuvarlak olup, ağız vücudun ön tarafındadır. Keskin
çenelerden oluşmuş ağız gaga şeklinde uzamıştır. Ağzın etrafında 8 adet kolun iç
kısımlarında yapışmaya yarayan 2 sıra vantuz vardır. Kolların uzunlukları vücudun 6-7
katıdır. Kolları birbirine bağlayan zar yok denecek kadar küçüktür. Gözler iyi gelişmiştir.
Renk portakal sarısından koyu yeşilimtırak kahverengiye kadar değişir olup, siyah ve gri
lekeler bulunur. Yaşam süreleri bir yıl kadardır. Bukle ahtapot ve kokulu ahtapottan
kollarında iki sıra emiçileri oluşu ile ayrılır. Yumurtlarlar cinsiyetleri farklıdır. Yumurtaları
erkek ahtopotun sperm kolunun dişinin mantosuna bıraktığı spermlerle döllenir.

Bulunduğu ortama göre renk ve şekil değiştirme özelliği vardır. Renk hayvanın o
andaki durumuna göre sarımsı turuncudan tuğla kırmızısına kadar ani değişimler gösterir.

Kokulu ahtapotu (moschata) adını, kendine özgü kokusundan alır. Bu kokusu
pişirildiginde dahi algılanabilir. Kokulu ahtapot Akdeniz’e has bir türdür Karadeniz ve
Atlantik okyanusunda bulunmaz. Kokulu ahtopotta vücut uzun ağız etrafında vücudun üç ila
beş katı uzunluğunda 8 adet kolu bulunur. Kollarının iç kısmında bir sıra emicileri bulunur.
Geriye cekilebilir tentakülleri yoktur. Kemik iç bölgeye yerleşmiştir. Kolların yanlarında
kıvrım veya çıkıntılar bulunmaz.

Rengi çok değişken olup genellikle siyah beneklidir. Bukle ahtopottan kolların uzun
çok noktalı, şemsiyesinin kokulu oluşu uzun kolu ahtopottan kollarının iç yüzeyinde tek sıra
emiçileri olması ile ayrılır. Bu türde kolların uzunluğu gövdesinin 3-5 katı kadardır. Kokulu
ahtapotunun boyu kollar dâhil 50-60cm kadar olabilirse de, genellikle 25-35cm kadardır.

Bukleli ahtapotta vücut uzun kafa oldukca küçük olup yanlarda iyi gelişmiş gözleri
bulunur. Ağız etrafında vücudun iki ila üç katı uzunluğunda 8 adet kol bulunur. Geriye
çekilebilen tentakülleri yoktur. Kolların 1/5 lik kısmı zarla birbirine bağlanarak bir semşiye
görünümündedir ve iç kısmında bir sıra disk şeklinde vantuzları bulunur.60
Kolların yanlarında kıvrım ve çıkıntılar bulunur. Kokulu ahtopottan kollarının noktalı
yan kenarlarındaki dar girinti çıkıntıların şemsiye kadar uzamış, kokusuz ve çiflesme kolu
ucunun çengel halini alması uzun kollu ahtopottan kollarında tek sıra emicileri oluşu ile
ayrılır.

Kemiği iç bölgeye yerleşmiştir. Döllenme mevsiminde erkeklerde sağdan üçünçü kol
kasık benzeri sekil alır. Döllenme kolu olarak adlandırılır. Kolları ile beraber 55 – 60 cm
boyda, genellikle 30–35 cm boydadır. 30 m derinliğindeki çamurlu ortamlarda yaşar. 500 m

Adlarından da anlaşılacağı gibi, bu gruptaki türler baş çevresinde sıralanmış sekiz
ayağa veya kola sahiptirler. Bu kolların iç yüzeyinde, hayvanın avına veya sert cisimlere
yapışmasını sağlayan güçlü vantuzlar bulunur. Ahtapotlarda yüzgeç yoktur, bazı türlerde,
kolların dip tarafında ince membran halinde deri bağlantıları bulunur. Vucut küre
şeklindedir. Kolları vucudundan daha uzundur. Dipte yaşayan orta derecede yüzme
kabiliyetine sahip yumuşakçalardır. Kabukları inceleme sırasında görülebilecek şekilde
küçülmüş vucudun içine yerleşmiş iki küçük kıkırdak çubuktan ibarettir.

Türkiye sularında ve Akdeniz’de bu gruba (takım) ait üç tür bulunmaktadır.
Bunlar:
 Elodone cirrhos – Bukleli ahtapot
 Elodone moschata – Kokulu ahtapot
 Octopus macropus - Uzun kollu Ahtapot.

Yaşam süreleri: Ahtapotların yaşam süreleri oldukça kısadır. Küçük boydaki

 Karapaksı kısa tüylü üzeri çok sayıda noktalı, ön kısmı derin ve seffaf
olukludur. Rostrumu kısa ve yedi dişlidir. Göz çukurundan sonra kuvvetli bir
diken ile bir hepatik diken bulunur.

 Antenleri silindir seklinde ve uzundur. Birinci ve ikinci abdomen segmentleri
kaburgasız olup üçüncüden altıncıya kadar olan segmentlerinde, arkası dişli
birer sırt kaburgası bulunur.

 Boyu en fazla 12 cm uzunluğa ulaşabilir. Genellikle 8 ila 10 cm’ dir ve rengi
portakal kırmızısı ve şeffaftır

 Akdeniz ve Marmara’da bulunur, dip trolü ile avlanır. Dibe bağlı yaşayan bu tür
20–700 m derinlikte çamurlu diplerde yaşar.

 Benekli karidese benzer, ancak vücut tüberkülümsü değildir.

 Rostrumun üst kenarında 8–9 diş bulunur, alt kenarda ise diş yoktur. Karapaksın
üstünde çıkıntı mevcut değildir.

 Antenlerin kaidesindeki pullar rostrum boyunda olup, uçlarında iki flagellum
(kamçı) ihtiva eder. II. antenlerin boyu vücut uzunluğundan fazladır. Renkleri
açık grimsi olup üzerleri kahverengimsi noktalarla kaplıdır.

 Son yürüme bacağı çifti üzerinde eksopodit yoktur. Karapaksta postorbital çizgi
bulunmaz.

 Erkeğin 5. çift pereipod merusunda bir diken veya diş bulunur. Vücut yüzeyi
tüysüzdür. Postrostral karın karapaksın yarısını geçmez. Petesma uçları iki sivri
uçludur.

 Maksimum uzunluk 14 cm, minimum uzunluk 12–14 cm dir. Üreme zamanları
ekim ile ocak arasıdır. Avlanma yöntemleri trolledir

 Vücut pütürlü bir görüntü arz eder.

 Düz ve mızrak şeklindeki rostrum, baş kısmının üstünden sonuna kadar uzanan
ve pek belirgin olmayan bir çıkıntı teşkil etmiştir. Üst tarafı 7–9 dişli, alt kenarı
ise dişsizdir. Göz sapları kısadır.

 Antenlerin kaide pulları rostrumdan uzun olup, uçlarında kısa fakat genişçe iki
flagellum ihtiva eder. II. antenler vücut boyundan iki misli daha uzundur.
Renkleri portakal sarımsı ve mor pembemsi olup daha koyu lekelerle süslüdür.

 Erkeğin 5. çift pereipod (yürüme bacağı) merusunda bir diken veya diş bulunur.
Tüm vücut yüzeyi belirgin şekilde tüylüdür.

 Post rosteral karın, karapaksın gerisine kadar uzanır. Erkeğin petesma uçları iki
parçalıdır.

 Boyları ortalama14 – 16 cm kadardır. Erkekler 15 cm, dişiler 19,5 cm kadar
uzayabilir.

 Akdenizin güney kıyılarında bulunur. Derinliği 1 – 60 m ve genellikle 10 – 30

 Rostrumu hemen hemen düz ve uzundur. Rostrumun üst kenarı 7 (5–8), alt
kenarı üç dişlidir.

 Sefalotoraksın üst kısmının ortasında, sefalotoraksın sonuna kadar ulaşan tek bir
oluk bulunur. Bu oluk, karapaksın 1/3 uzunluğundadır. I.antenlerin kaide
pulları, rostrum boyunca ve uçlarında eşit ince iki flagellum ihtiva eder.
antenler vücut boyundan biraz daha uzun olup, kaide pulları rostrum
boyundadır.

 İlk üç yürüme bacağı çifti zayıf pensli, diğerleri ise sivri tırnaklıdır. Maksimum
uzunluk 25 cm, minimum uzunluk 10–17 cm olup renkleri sarımtıraktır
 Üreme zamanları, tüm yıldır. Avcılığı, trol ile yapılır

 Baş kısmı yanlardan basıktır. Rostrumun genellikle üst kenarında 10, alt
kenarında bir diş bulunursa da nadiren üstte 8–10, altta ise 1–2 diş bulunabilir.

 Rostrumun devamı olan dorsal oluk sefalotoraksın sonuna kadar erişmez.
 Abdomenin (karın) 1'inci segmentinde kahverengimsi, grimsi noktalardan
meydana gelen koyu bir bant vardır. Bu iki özelliği ile P.kerathurus'tan kolayca
ayırt edilir.
I.antenlerin boyu rostrumu biraz geçer.
II. antenlerin kaide pulları,
rostrumun ucuna kadar, flagellumları ise abdomenin son segmentine kadar
erişir. Sarımsı olan renk, kahverengimsi ve grimsi noktalarla süslüdür.

 İlk iki çift yürüme bacağının kaide kısımlarının iç yüzeylerinde bir diken
bulunur; üçüncü çift yürüme bacağı dikensizdir. Dişide telikum (cinsiyet organı)
tüp şeklindedir.

 Maksimum uzunluk 22 cm, minimum uzunluk 10-15cm.Üreme zamanları;

 Vücudu ince uzun olup, karapaksı çok kısa ve çok zor görülen tüylerle kaplıdır.
 Gözün arkasından itibaren karapaksı uzunlamasına kesen dikvari bir çizgi
vardır.
 Rostrum (dikensi çıkıntı) yılankavi ve üst kenarında 7–8 diş bulunur, alt
kenarda ise diş bulunmaz.

 Karapaksın her iki yanında kuvvetli bir diken bulunur. Gözlerin sapları kısadır.
I. antenler eşit olmayan iki kısa kamçı taşır. II. antenler ise vücut boyundadır.

 Telson ucu, ortadaki uzun olan 3 diş taşır. Karapaksın tüm yüzeyini kat eden
postorbiter uzun bir çizgi bulunur. Maksimum 14 cm en uygun 8–12 cm boya
ulasır ve renk pembedir.

 Üreme zamanları; ocak, nisan ayları arasındadır. Avlanma yöntemleri trol,
algarnayla yapılır.

Ekonomik değeriyle,lezzetiyle yüksek olan karides türleri hakkında kısaca genel bilgiler.
Ayrıca çok bilinen 7 çeşit karides olarakta bilinen türler ve özellikleri.

Üreme ve Gelişme

Karideslerin çoğunda cinsiyetler ayrılmış olmasına rağmen, bazı türler (Örnek;
Pandalina borealis) önce bir erkeklik safhası geçirir ve daha sonra dişiye donüşür.
Üreme
delikleri genel olarak dişilerde 3. pereiopodun, erkeklerde ise 5. pereiopodun gövdeyle
birleşme parçası (koksa) üzerine açılır. Ancak bu delikleri görmek çok zordur. Bununla
beraber, ergin penaeidae ailesi türlerinde bariz bir erkek-dişi farklılığı vardır. Dişiler 5. çift
pereiopodlar arasında "telikum" denilen yumurta kanalına, erkekler ise "petesma" adı verilen
ve I. çift çiftleşme organına sahiptir.
Yumurta sayısı larval evre sayısına bağlı olduğu için türlere göre 10–1.000.000
arasında değişir. Penaeidea türlerinde larvalar önemli başkalaşım (metamorfoz) evrelerini
geçirir.

Örneğin, Penaeus cinsi türleri;
 10–80 m derinlikteki açık sularda yumurtlarlar

Karideslerin vücudu baş-gögüs (sefalokoraks), karın (abdomen) olmak üzere başlıca
iki bölümden oluşur. Bölümleri oluşturan segmentler birer çift vücut üyesi (ektremite) taşır

Sefalotoraks Ekstremiteleri

Karidesler sefalotoraks bögesinde I. anten, II. anten, mandibül, maksil (I, II),
maksiliped (I, II, III,) çifleri ile 5 çift yürüme bacakları (pereiopod) taşır. Bu ekstremitelerin
parçaları, türlere göre değişmekle birlikte gelişmiş bir ekstremite 7 parçadan oluşur.

Bazı karideslerin dişilerinde son pereipod (yürüme bacakları) arasında üreme açıklığı
(reseptakulum seminis) bulunur ve erkek bireyler sperm keselerini buraya boşaltır.
Spermatoforlarının tespit olduğu bu yapılara, dişi üreme organı (telikum) adı verilir.

Abdomen

Karideslerin abdomen olarak tanımlanan "karın" bölgesi 6 parçadan (segmentten)

Karidesler görünümü yanı sıra lezzetiylede çok sevilmektedir.Peki bu kadar sevilen karideslerin ekolojik özelliklerine bir göz atmaya ne dersiniz!!!

Karidesler, ekvatordan kutuplara kadar geniş bir yayılım alanına sahiptir. Tatlı su, acı
su ve denizlerde yaygın olarak bulunur. 2,500 türü bilinmesine karşı bunlardan sadece 300
kadarı ticari öneme sahip olup, özellikle 100 kadar tür dünya avcılığının onemli bir
bölümünü oluşturur.

Denizde yaşayan türleri, sahilden 5700 m derinliğe kadar dağılım gösterirlerse de
ticari öneme sahip karides türlerinin büyük bir bölümü kıta sahanlığı üzerinde 100 m
derinliğe kadar olan diplerde yaygınlaşmıştır. Pelajik bölgede yaşayan az sayıdaki
temsilcilerine karşın çoğu bentik bölgede ve özellikle çamurlu, kumlu-çamurlu veya kayalık
diplerde yaşar. Bazıları süngerler gibi omurgasızların içinde veya mercan resifleri arasında
yaşantılarını sürdürebilir.

Bilimsel Adı: Caridina cf. Babaulti var. "malaya"
Türkçe Adı: Gökkuşağı (Rainbow) Karides
Anavatanı: Malezya
Boyutlar: max 3cm
Su Sıcaklığı: 20-28 C
Su değerleri: pH 6.5-7.8

Bu türe gökkuşağı denmesinin sebebi renklerinin kahverengiden maviye ve bazen de şeffafa yakın bir renk skalası içerisinde olmasıdır. Benzerliklerinden dolayı Ninja karidesler ile sıklıkla karıştırılırlar.